การนั่งสมาธิตามแบบพุทธไวโรจน์ อันดับแรกการจัดท่าร่างกายให้อยู่ในสภาพที่เหมาะคือท่าร่างของพระพุทธไวโรจน์มี 7 ตำแหน่งในการวางท่า 1 ขาไขว้ 2 หลังตรง 3 เก็บคาง 4 ลิ้นดุนเพดาน 5 ตามองปลายจมูก 6 ไหล่ตรง 7 มือวางท่าสมาธิหรือวางบนตัก อันดับต่อมา ปล่อยจิตให้เป็นไปตามธรรมชาติ ว่าง สงบ และปล่อยให้เป็นเช่นนั้น อย่าไปบังคับหรือคอยจ้องจับมัน ขณะปฏิบัติ จิตเกิดนิมิตหรือภาพหรือมีความคิดต่างๆเกิดขึ้นในจิต อย่าไปเพ่ง อย่าไปติดกับภาพหรือนิมิตนั้น หรือมีเสียงใดเกิดขึ้นในขณะปฏิบัติ ให้เพียงรู้สึกว่ามีเสียง ไม่ต้องพิจารณาต่อว่าเสียงอะไร เป็นเสียงคน เสียงรถ หรือเสียงหมาเห่า หมาเห่าทำไม เป็นต้น สภาพจิตที่เกิดนิมิต เกิดความคิด ขึ้น ถือว่าสภาพจิตในขณะนั้นมีการเคลื่อนไหวหรือวิ่งอยู่ ให้เรามีความรู้สึกว่าจิตกำลังวิ่งอยู่ เมื่อความรู้สึกนี้เกิด การวิ่งก็จะหยุด เมื่อการวิ่งหยุดก็ให้รู้สึกว่าจิตกำลังพักผ่อน พูดง่ายๆคือมี 2 สภาวะ สภาวะที่จิตเกิดความคิด เกิดภาพ เกิดความรู้สึกต่างๆคือจิตกำลังทำงาน เมื่อไรที่จับสภาพนั้นแล้วหยุดไป จิตหยุดเว้นว่าง อยู่ในสภาพที่ไร้ความคิดผ่านเข้ามา คือจิตกำลังพักผ่อน สิ่งซึ่งแยกแยะว่าจิตกำลังทำงานหรือกำลังพักผ่อนคือตัวสติหรือตัวรู้ที่เรานำมาใช้ในการพิจารณาจิต สติหรือตัวรู้ต้องมีอยู่ตลอดเวลา เมื่อจิตทำงานตัวรู้ต้องรู้ เมื่อจิตพักผ่อนตัวรู้ก็ต้องรู้ เมื่อตัวรู้ รู้ว่าจิตพักผ่อนนั่นคือสมาธิจิต แต่ถ้าจิตพักผ่อนแล้วตัวรู้ไม่รู้นั่นคือการเหม่อหรือหลับ การปฏิบัติสมาธิในแนวนี้ ไม่ได้บังคับให้จิตต้องหยุดการทำงาน จิตต้องการทำงานก็ให้ทำไปแต่ตัวรู้ต้องรู้จิตกำลังทำงาน เมื่อตัวรู้รู้ว่าจิตกำลังทำงานมันก็จะหยุดเองโดยธรรมชาติ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น